ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ: AIMOΔΟΣΙΑ ΣΤΙΣ 26/2/2014

ΔΡΑΣΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΤΙΟ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ :

ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

 26/2/2014 ΤΕΤΑΡΤΗ & ΩΡΑ  17.30- 20.30

    ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ  ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

                                                           
                                                              ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ 

 

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ : ΜΙΑ ΑΟΡΑΤΗ ΠΛΗΓΗ

Η εποχή μας έχει φέρει τα δικαιώματα των παιδιών στο προσκήνιο και οι περισσότεροι είμαστε πλέον ενημερωμένοι και εξοικειωμένοι με τους όρους σεξουαλική κακοποίηση και σωματική τιμωρία. Με τη βοήθεια της ενημέρωσης από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, τις ιστοσελίδες με θέματα ψυχολογίας και ανατροφής παιδιών και τα group για γονείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλοί γονείς παιδιά είναι αρκετά ευαισθητοποιημένοι για το θέμα. Συνήθως φανταζόμαστε ότι αυτός που κακοποιεί ένα παιδί είναι κάποιος τρομακτικός άνθρωπος, η εξαίρεση, και πως η κακοποίηση είναι κάτι που αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί. Σε ότι αφορά τη συναισθηματική κακοποίηση, τα όρια είναι αρκετά πιο ασαφή. Τι είναι συναισθηματική κακοποίηση; Είναι μόνο το να φωνάζουμε συστηματικά στο παιδί;
Ναι, οι φωνές και τα ουρλιαχτά στα παιδιά, το υπερβολικό μάλωμα είναι συναισθηματική κακοποίηση (όταν είναι συστηματική συμπεριφορά, όχι όταν σε μεμονωμένες, σπάνιες περιπτώσεις χάσουμε προσωρινά τον έλεγχο). Το παιδί τρομάζει, πληγώνεται, φοβάται, χάνεται, σταματάει να ακούει, και μαθαίνει σταδιακά ότι δεν αξίζει, επηρεάζεται δηλαδή σημαντικά η αίσθηση  του εαυτού του. Όμως η συναισθηματική κακοποίηση δεν είναι μόνο οι φωνές. Υπάρχουν και πολλές άλλες συμπεριφορές, όπου οι λέξεις και οι συναισθηματικοί εκβιασμοί γίνονται όπλα που πλήττουν το παιδί.
Μία τέτοια συμπεριφορά είναι η σιωπή. Ο γονιός που όταν δυσαρεστείται από το παιδί του “κρατάει μούτρα”, δεν του μιλάει, κάποιες φορές και για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρι το παιδί να «συνετιστεί» και να ζητήσει συγνώμη. Προσποιείται ουσιαστικά ότι το παιδί δεν υπάρχει. Τα παιδιά νοιώθουν εγκατάλειψη, γίνονται σταδιακά άτολμα και δεν διεκδικούν  από φόβο μήπως χάσουν την αγάπη, την προσοχή και την εύνοια του γονέα.
Ας μιλήσουμε τώρα για μία άλλη κακοποιητική συμπεριφορά που είναι η συνεχής σύγκριση ανάμεσα στα παιδιά, με σκοπό να τα χειριστούν οι γονείς ώστε να κάνουν αυτό που θέλουν. Συγκρίνουν τα αδέρφια μεταξύ τους, ή το παιδί τους με οποιοδήποτε άλλο παιδί του περιβάλλοντος τους και πάντα η σύγκριση βρίσκει το δικό τους παιδί ανεπαρκές και κατώτερο. Μπορεί να τα συγκρίνουν για τη συμπεριφορά τους, για την εμφάνιση ή τις επιδόσεις τους, στο σχολείο και σε άλλες δραστηριότητες. Πολλές φορές ο διαχωρισμός ανάμεσα στα αδέρφια είναι τόσο έντονος , που βλάπτει και τα δύο παιδιά. Αυτό που “ευνοείται” από τη σύγκριση νοιώθει ένοχα και άβολα απέναντι στα αδέρφια του, και επίσης ο συνεχής έπαινος δεν το αφήνει να χτίσει μια πραγματική αυτό-εικόνα, και να μάθει να προσπαθεί και να βελτιώνεται. Το παιδί που θεωρείται από τους γονείς κατώτερο, αναπτύσσει μια αρνητική εικόνα για τον εαυτό του, νοιώθει «λίγο», χωρίς αξία και βιώνει έντονα την έλλειψη αγάπης και αποδοχής. Ένα ακόμη δυσάρεστο αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς των γονιών είναι ότι κάποιες φορές πλήττει σοβαρά τη σχέση ανάμεσα στα αδέρφια.
Υπάρχουν και πολλά ακόμα είδη συναισθηματικής κακοποίησης, όπως το να λένε οι γονείς συστηματικά ψέματα στα παιδιά, να σαμποτάρουν τις προσπάθειες τους να μεγαλώσουν και να αυτονομηθούν, να καταστρέφουν επίτηδες παιχνίδια ή αγαπημένα αντικείμενα των παιδιών τους για να τα τιμωρήσουν, να τρομοκρατούν τα παιδιά με διάφορους τρόπους (π.χ. θα φωνάξω τον αστυνόμο να σε  βάλει φυλακή) , να στερούν από το παιδί τα απαραίτητα κοινωνικά ερεθίσματα (φίλους, κοινωνικές εκδηλώσεις , εξόδους ) και πολλά άλλα, που έχουν ως κοινό παρονομαστή την σκόπιμη και επανειλημμένη ψυχολογική βία με σκοπό το χειρισμό και την “τιμωρία” των παιδιών.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται να δοθεί σε μία ακόμα μορφή κακοποίησης που είναι μια από τις πιο δυσδιάκριτες ωστόσο εξαιρετικά βλαβερή. Αυτή δεν είναι άλλη από την παραμέληση. Παραμέληση είναι η συστηματική άρνηση να καλύψουν οι γονείς τις βιολογικές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους. Πολλές φορές φτάνουν στο σημείο να τα αγνοούν και να τους συμπεριφέρονται σαν η ίδια τους η παρουσία να αποτελεί ενόχληση. Συμβαίνει ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που οι γονείς βιώνουν οι ίδιοι ψυχολογικές δυσκολίες ή έχουν έντονη αμφιθυμία για το γονεϊκό τους ρόλο. Τα παιδιά νοιώθουν ασήμαντα, αόρατα, και μαθαίνουν και τα ίδια να παραμελούν τον εαυτό τους, ενώ μπορεί σαν απελπισμένη έκκληση για προσοχή, να αναπτύξουν ακραίες συμπεριφορές και να αποκτήσουν φοβίες και άλλα ψυχικά και σωματικά συμπτώματα.
Κλείνοντας, θα ήταν χρήσιμο να επαναλάβουμε εδώ δύο σημαντικά στοιχεία για την συναισθηματική κακοποίηση:

Α) Ότι είναι κάτι που συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση και δεν αναφερόμαστε σε ένα μεμονωμένο και ατυχές περιστατικό στη σχέση γονιού-παιδιού.
Β) Ότι κάποιες φορές η συναισθηματική κακοποίηση δεν είναι ξεκάθαρη και χειροπιαστή συμπεριφορά όπως η σωματική βία και συνεπώς είναι τόσο δυσδιάκριτη που υπάρχει περίπτωση να μην γίνει αντιληπτή από κανέναν στο οικείο περιβάλλον του παιδιού. Ας έχουμε λοιπόν όλοι τα μάτια μας ανοιχτά, για να προστατεύσουμε τα παιδιά, έχοντας στο νου μας τι μήνυμα μπορεί να εκπέμπουν με την εκάστοτε συμπεριφορά τους.

Κείμενο: Κατερίνα Καρασάββα

Η Κατερίνα Καρασάββα είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια και μπορείτε να τη βρείτε στο http://en-dia-ferw.blogspot.gr/ 

ΠΗΓΗ 

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΔΩΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟ

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΤΟΥ 22 ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΑΤΡΑΣ 

ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ  ΣΤΙΣ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014 ΤΟΝ ΕΤΗΣΙΟ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ ΧΟΡΟ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.

ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΣ ΚΑΠΟΙΟ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟ ΜΑΣ.

ΜΕ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΘΑ ΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ 

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ

Τα μέτρα πρόληψης της γρίπης και των λοιμώξεων στους παιδικούς σταθμούς επισημαίνει με εγκύκλιό της η υφυπουργός Υγείας κ. Ζέττα Μακρή. Στην εγκύκλιο τονίζεται ότι η συνάθροιση των παιδιών στο χώρο του παιδικού σταθμού μπορεί να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες μετάδοσης λοιμώξεων. Στο περιβάλλον των παιδικών σταθμών η μετάδοση των λοιμογόνων παραγόντων γίνεται συνήθως:

• Διά του αναπνευστικού συστήματος (μέσω αερολυμάτων και σταγονιδίων που προέρχονται από το αναπνευστικό σύστημα πασχόντων, καθώς και μέσω της άμεσης επαφής με μολυσμένα παιχνίδια ή άλλα αντικείμενα και εκκρίσεις).
• Διά της εντεροστοματικής οδού (άμεσα από άνθρωπο σε άνθρωπο ή έμμεσα μέσω επιμολυσμένων αντικειμένων, επιφανειών του περιβάλλοντος και τροφίμων), δια της επαφής με δερματικές βλάβες και δια της επαφής με αίμα, ούρα και σωματικές εκκρίσεις.

Τα προληπτικά μέτρα κατά της διασποράς των παθογόνων μικροοργανισμών περιλαμβάνουν οδηγίες ατομικής υγιεινής, οδηγίες καθαρισμού και απολύμανσης χώρων, επιφανειών και αντικειμένων καθώς και οδηγίες για την προετοιμασία και το χειρισμό των τροφίμων. Το προσωπικό οφείλει να ακολουθεί τις οδηγίες ατομικής υγιεινής και ταυτόχρονα να φροντίζει ώστε οι οδηγίες αυτές να τηρούνται και από τα παιδιά. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην τήρηση του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών, όπως αυτό κάθε φορά διαμορφώνεται και ισχύει.

Οδηγίες ατομικής υγιεινής

• Αποφυγή επαφής χεριών με τα μάτια, τη μύτη και το στόμα για τη μείωση του κινδύνου μόλυνσης από τους παθογόνους μικροοργανισμούς.
• Κάλυψη της μύτης και του στόματος με χαρτομάντιλο (ή εναλλακτικά με το εσωτερικό του αγκώνα) σε βήχα ή φτέρνισμα. Το χρησιμοποιημένο χαρτομάντιλο πρέπει να απορρίπτεται αμέσως μετά τη χρήση τόσο από τα παιδιά όσο και από το προσωπικό μέσα στους κάδους απορριμμάτων.
• Tα παιδιά δεν πρέπει να πίνουν νερό απευθείας από τη βρύση με το στόμα.
• Κοψίματα και εκδορές θα πρέπει να αντιμετωπίζονται και να καλύπτονται.
• Επιτήρηση των παιδιών ώστε να αποκλείεται η κοινή χρήση από τα παιδιά των σερβίτσιων φαγητού.

Υγιεινή των χεριών

• Το προσεκτικό πλύσιμο των χεριών και το στέγνωμα είναι το βασικό μέτρο για την πρόληψη των λοιμώξεων.
• Το τακτικό πλύσιμο των χεριών των παιδιών και των εργαζομένων με υγρό σαπούνι και νερό είναι απαραίτητο, ιδίως μετά από τον καθαρισμό της μύτης, το βήχα ή το φτέρνισμα, το παιχνίδι, τη χρήση τουαλέτας, του ουροδοχείου, ή την επαφή με δυνητικώς μολυσμένα αντικείμενα και πριν την προετοιμασία, το χειρισμό ή τη λήψη της τροφής καθώς και πριν και μετά την εφαρμογή γαντιών μιας χρήσης.
• Για το σκοπό αυτό θα πρέπει να υπάρχουν νιπτήρες εγκατεστημένοι σε κατάλληλες θέσεις (π.χ. τουαλέτες, αποδυτήρια πάνας, χώρους κουζίνας, παρασκευαστήρια γευμάτων, διαδρόμους, χώρους δραστηριότητας) ώστε να είναι προσβάσιμοι και αξιοποιήσιμοι τόσο από τα μικρά παιδιά όσο και από το προσωπικό. Πρέπει να είναι εξοπλισμένοι με υγρό σαπούνι και χειροπετσέτες μιας χρήσης καθώς και κάδο απόρριψης των χρησιμοποιημένων χειροπετσετών. Ιδανική θα είναι η ύπαρξη φωτοκύτταρου για τη λειτουργία της βρύσης.
• Το πλύσιμο πρέπει να διαρκεί 40- 60 δευτερόλεπτα τουλάχιστον και να γίνεται σύμφωνα με το πρωτόκολλο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας: βρέχουμε τα χέρια με τρεχούμενο νερό – όχι καυτό, απλώνουμε υγρό σαπούνι τρίβοντας διεξοδικά ολόκληρη την επιφάνεια του χεριού (παλάμες, ράχη, ανάμεσα στα δάχτυλα και τους αντίχειρες, τα νύχια) με προσοχή ώστε να μην δημιουργούνται ερεθισμοί και ρωγμές, ξεπλένουμε και στεγνώνουμε καλά με χαρτοπετσέτα.
• Χρησιμοποιούμε πετσέτα για να κλείσουμε τη βρύση.
• Συνιστάται τα παιδιά προσχολικής ηλικίας (κάτω των τεσσάρων) να πλένουν και να στεγνώνουν τα χέρια τους με τον ίδιο τρόπο όπως οι ενήλικες, υπό την επίβλεψη του προσωπικού. Επίσης και τα χέρια των βρεφών πρέπει να πλένονται στο νιπτήρα από έναν ενήλικα ή να καθαρίζονται με υγρά μαντηλάκια.
• Τα παιδιά υπό την επιτήρηση του προσωπικού και οι εργαζόμενοι μπορούν εναλλακτικά να χρησιμοποιούν αντισηπτικό αλκοολούχο διάλυμμα σε ποσότητα περίπου 3 ml ή χαρτομάντιλα με αντισηπτικό. Συνιστάται καλό τρίψιμο των χεριών, για 30 δευτερόλεπτα τουλάχιστον, μέχρι το αντισηπτικό να στεγνώσει τελείως.
• Η αλκοολούχος γέλη που προορίζεται για την αντισηψία των χεριών πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο όταν δεν είναι διαθέσιμη παροχή νερού και σαπουνιού (κατά τη διάρκεια εκδρομών), και δεν είναι αποτελεσματική, αν τα χέρια είναι εμφανώς λερωμένα.
• Τα αντιβακτηριακά υγρά σαπούνια δεν είναι απαραίτητα και ενδέχεται να αυξάνουν τον κίνδυνο της βακτηριακής αντοχής.

Επισημαίνεται ότι, η χρήση γαντιών μια χρήσης δεν αντικαθιστά σε καμιά περίπτωση το σχολαστικό πλύσιμο των χεριών.

Οδηγίες καθαρισμού και απολύμανσης

• Συστηματικός και επαρκής αερισμός όλων των χώρων.
• Σε κάθε παιδικό σταθμό πρέπει να υπάρχουν γραπτές οδηγίες καθαριότητας των χώρων του σταθμού. Οι οδηγίες πρέπει να περιλαμβάνουν τον τρόπο καθαρισμού και απολύμανσης των δαπέδων, των επιφανειών και αντικειμένων, καθώς και τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται σε περιπτώσεις μόλυνσης του περιβάλλοντος με αίμα ή παράγωγά του.
• Πέρα από τις συνήθεις εργασίες καθαρισμού, επιβάλλεται προσεκτικός και συχνός καθαρισμός λείων επιφανειών που χρησιμοποιούνται συχνά (πόμολα, χερούλια, παιχνίδια, έπιπλα, κουπαστή από σκάλες ή κιγκλίδωμα, βρύσες, τουαλέτες, παιδικά ουροδοχεία, κλπ) με κοινά καθαριστικά, δηλαδή υγρό σαπούνι και νερό, ή διάλυμα οικιακής χλωρίνης 10% (1 μέρος οικιακής χλωρίνης αραιωμένο σε 10 μέρη νερό) ή αλκοολούχο αντισηπτικό.
• Σε γενικές γραμμές, μπορούν να χρησιμοποιηθούν οικιακής χρήσης απορρυπαντικά και αντισηπτικά για τον καθορισμό των επιφανειών από εμέσματα, ούρα ή κόπρανα. Για την απολύμανση επιφανειών οι οποίες έχουν μολυνθεί με αίμα, με υγρά του σώματος που μπορεί να περιέχουν αίμα, με υγρά δερματικών βλαβών ή εξιδρώματα, απαιτείται η χρήση κατάλληλου διαλύματος χλωρίνης 1:10 το οποίο αφού δράσει για τουλάχιστον 30 δευτερόλεπτα, απομακρύνεται με πανί μιας χρήσης.
• Ο καθαρισμός των αντικειμένων που δεν είναι εμφανώς λερωμένα μπορεί να γίνει με ένα απολυμαντικό, όπως οινόπνευμα. Τα αντικείμενα που είναι εμφανώς λερωμένα καθαρίζονται πρώτα με υγρό σαπούνι και νερό και κατόπιν με απολυμαντικό. 
• Ξεχωριστά πανιά καθαρισμού / σπόγγοι πρέπει να χρησιμοποιούνται για κάθε περιοχή (κωδικοποιημένα χρώμα) και να φυλάσσονται σε στεγνό μέρος μεταξύ των χρήσεων. Όλα τα άλλα σύνεργα καθαρισμού πρέπει να ελέγχονται τακτικά και να συντηρούνται. 
• Οι χώροι που αλλάζονται οι πάνες πρέπει να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για αυτό το σκοπό και να διαθέτουν όλα τα απαραίτητα αναλώσιμα κατάλληλα αποθηκευμένα. Η επιφάνεια πάνω στην οποία γίνεται η αλλαγή της πάνας πρέπει να είναι κατασκευασμένη από μη πορώδες αδιάβροχο υλικό και πρέπει να καθαρίζεται σχολαστικά μετά από κάθε χρήση ή να καλύπτεται από φύλλα χαρτιού τα οποία απορρίπτονται μετά από κάθε αλλαγή πάνας.
• Αν χρησιμοποιούνται ενυδατικές κρέμες πάνας αυτές πρέπει να φυλάσσονται σε δοχεία με αντλία. Στο χώρο πρέπει να αναρτώνται πίνακες με σχετικές οδηγίες. Επίσης, πρέπει να χρησιμοποιούνται καλής ποιότητας πάνες, ώστε να μη διαρρέουν ούρα και κόπρανα στο περιβάλλον. Κάθε ρυπαρό υλικό (πάνες ή χαρτοβάμβακες) πρέπει να απορρίπτεται σε ειδικούς κάδους οι οποίοι φέρουν καπάκι που κλείνει ασφαλώς και ανοίγει ποδοκίνητα.
• Παιδικά ουροδοχεία, εάν χρησιμοποιηθούν, θα πρέπει να καθαρίζονται με απορρυπαντικό και νερό μετά από κάθε χρήση, να φυλάσσονται σε στεγνό μέρος και να μη στοιβάζονται.
• Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στον καθαρισμό των αντικειμένων και των επιφανειών με τις οποίες ήρθε σε επαφή άτομο που εμφάνισε συμπώματα λοιμώδους νοσήματος.
• Οι πλαστικές σακούλες των κάδων, όταν γεμίζουν, πρέπει να δένονται σφικτά και να απομακρύνονται αμέσως.
• Τα μέσα ατομικής προστασίας μιας χρήσης μετά τη χρήση τους πρέπει να απορρίπτονται αμέσως στις πλαστικές σακούλες των κάδων απορριμμάτων.
• Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στο πλύσιμο των κλινοσκεπασμάτων, τα οποία πρέπει να διατίθενται για αυστηρά προσωπική χρήση.
• Τα αποχωρητήρια θα καθαρίζονται και θα απολυμαίνονται καθημερινά και τακτικά στο διάστημα της ημέρας. Επίσης όταν κατά τη διάρκεια λειτουργίας παρουσιαστεί ανάγκη καθαρισμού θα καθαρίζονται άμεσα. Θα είναι εφοδιασμένα με χαρτί τουαλέτας και τα απαραίτητα για το πλύσιμο και το στέγνωμα των χεριών, μέσα. Τα παράθυρα στο χώρο των αποχωρητηρίων να καλύπτονται μόνιμα με κατάλληλο προστατευτικό πλέγμα (σίτα), για να εμποδίζεται η είσοδος βλαβερών εντόμων.

Τρόφιμα

Στην περίπτωση προμήθειας έτοιμων γευμάτων από επιχειρήσεις μαζικής εστίασης (catering), άλλους φορείς ή επιχειρήσεις Τροφίμων – Ποτών, θα πρέπει αυτές να κατέχουν άδεια ίδρυσης και λειτουργίας. Εάν η παρασκευή των γευμάτων γίνεται εντός του παιδικού, βρεφικού, βρεφονηπιακού σταθμού, θα πρέπει να ακολουθούνται βασικοί κανόνες υγιεινής, ώστε να διασφαλίζεται όσο το δυνατόν καλύτερα η υγιεινή των γευμάτων και κατά συνέπεια η προστασία της Ατομικής και Δημόσιας Υγείας. Το προσωπικό που απασχολείται με την παρασκευή, ή/και την προσφορά γευμάτων στους βρεφικούς, βρεφονηπιακούς, παιδικούς σταθμούς, δημόσιους και ιδιωτικούς, θα πρέπει να διαθέτει πιστοποιητικό υγείας. Επίσης, κρίνεται επιθυμητή η παρακολούθηση σεμιναρίου σε θέματα βασικών αρχών υγιεινής και ασφάλειας τροφίμων από τα άτομα που ασχολούνται με τη σίτιση των παιδιών, εφόσον προσφέρεται η δυνατότητα γι’ αυτό.

Πηγή: iatronet, talcmag

Η ΑΞΙΑ ΕΝΟΣ ΜΗ ΨΗΦΙΑΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ενα από τα πιο πολυσυζητημένα βίντεο των δύο τελευταίων ετών στο YouTube είναι εκείνο που δείχνει μωρό ενός έτους να παίζει με iPad και στη συνέχεια όταν περιεργάζεται ένα περιοδικό να προσπαθεί μάταια να σύρει το δάχτυλό του ή να κάνει κλικ στις εικόνες. Ο πατέρας που έδωσε το iPad στο παιδί του σε τόσο απίστευτα πρώιμη ηλικία, βγάζει μάλιστα το συμπέρασμα ότι «τα περιοδικά είναι τώρα άχρηστα και αδύνατο να γίνουν κατανοητά» από όσους γεννήθηκαν στην ψηφιακή εποχή.

Τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1980 ερευνητές στην ψυχολογία, στην επιστήμη των υπολογιστών και τη βιβλιοθηκονομία έχουν δημοσιεύσει περισσότερες από 100 μελέτες σχετικά με τις διαφορές στο πώς διαβάζουν και κατανοούν οι άνθρωποι κείμενα σε χαρτί και στην οθόνη. Πριν από το 1992, τα περισσότερα πειράματα συμπέραιναν ότι οι άνθρωποι διαβάζουν πιο αργά στην οθόνη και θυμούνται λιγότερα. Καθώς η ανάλυση των οθονών σε όλες τις ψηφιακές συσκευές βελτιωνόταν, άρχισε να εμφανίζεται ένα πιο ανάμεικτο σύνολο ευρημάτων.

Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι αν και οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμα προτιμούν το χαρτί, ιδίως όταν χρειάζεται να μείνουν συγκεντρωμένοι για πολλή ώρα σε κάποιο ανάγνωσμα, υπάρχει τάση αλλαγής της ισορροπίας, καθώς οι υπολογιστές τύπου τάμπλετ και η τεχνολογία ανάγνωσης κειμένων εξελίσσονται και διαδίδεται η αναζήτηση ψηφιακών πληροφοριών και ψυχαγωγικού υλικού. Στις ΗΠΑ πάνω από το 20% των βιβλίων πωλούνται σε ψηφιακή μορφή. Στην Ελλάδα, οι πωλήσεις τάμπλετ ξεπέρασαν φέτος τις πωλήσεις όλων των άλλων ειδών υπολογιστών (αν και ο κύριος λόγος αγοράς τους δεν είναι το διάβασμα βιβλίων).

Η νευροφυσιολογία του πλεονεκτήματος

Παρά την τεχνολογική πρόοδο, οι περισσότερες μελέτες που έχουν δημοσιευτεί από το 1990 έως σήμερα επιβεβαιώνουν τα συμπεράσματα των παλιότερων ερευνών: Το χαρτί έχει πλεονεκτήματα σε σχέση με τις οθόνες, ως μέσο ανάγνωσης. Εργαστηριακά πειράματα, δημοσκοπήσεις και καταναλωτικές έρευνες δείχνουν ότι οι ψηφιακές συσκευές δυσκολεύουν την αποτελεσματική πλοήγηση μέσα σε ογκώδη κείμενα, με σαφείς συνέπειες στην κατανόηση του περιεχομένου. Συγκριτικά με το χαρτί, οι οθόνες προκαλούν απόσπαση της προσοχής και κατανάλωση πνευματικών δυνάμεων, κάνοντας δυσκολότερη την απομνημόνευση του υλικού. Είτε το καταλαβαίνουν, είτε όχι, οι άνθρωποι προσεγγίζουν τις ψηφιακές συσκευές με πνευματική διάθεση που προσιδιάζει λιγότερο στη διαδικασία της μάθησης σε σχέση με τη διάθεση που προσεγγίζουν το χαρτί. Επιπλέον, οι συσκευές ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων δεν προσφέρουν την απτική εμπειρία της ανάγνωσης από χαρτί, η απουσία της οποίας ενοχλεί πολλούς.

Αν και τα γράμματα και οι λέξεις είναι σύμβολα που αναπαριστούν ήχους και έννοιες, ο εγκέφαλος τα αντιλαμβάνεται και ως φυσικά αντικείμενα. Δεν γεννιόμαστε με έτοιμα τα νευρωνικά κυκλώματα που χρειάζονται για την ανάγνωση, επειδή η γραφή ανακαλύφθηκε μόλις πριν από 6.000 χρόνια. Έτσι, κατά την παιδική ηλικία ο εγκέφαλος συνθέτει το κύκλωμα ανάγνωσης, συνδυάζοντας διάφορα τμήματα νευρικού ιστού, αφιερωμένα σε άλλες ικανότητες, όπως η ομιλία, ο αισθησιοκινητικός συντονισμός και η όραση.

Μερικές από αυτές τις εγκεφαλικές περιοχές με πολλαπλή αξιοποίηση, ειδικεύονται στην αναγνώριση αντικειμένων: Βοηθούν, π.χ., στη διάκριση ενός μήλου από ένα πορτοκάλι, στη βάση των διαφορετικών τους χαρακτηριστικών, ταξινομώντας όμως και τα δύο ως φρούτα. Όταν μαθαίνουμε να διαβάζουμε και να γράφουμε, αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε τα γράμματα από τη συγκεκριμένη διάταξη γραμμών, καμπύλων και κοίλων περιοχών - μια απτική διαδικασία εκμάθησης που απαιτεί χρήση και των ματιών και των χεριών. Σε έρευνα του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα, τα νευρωνικά κυκλώματα ανάγνωσης πεντάχρονων παιδιών «άναβαν» σαν χριστουγεννιάτικα δέντρα όταν έγραφαν με το χέρι, αλλά όχι όταν πληκτρολογούσαν γράμματα στο πληκτρολόγιο. Σε άλλη περίπτωση διαπιστώθηκε πως, όταν οι άνθρωποι διαβάζουν κείμενα γραμμένα με περίτεχνες γραμματοσειρές ή ιδεογράμματα, ο εγκέφαλός τους στην ουσία συμπεριφέρεται σα να κάνουν με το χέρι τους τις κινήσεις της γραφής.

Ορόσημα προσανατολισμού

Πέρα από την αντιμετώπιση των γραμμάτων ως φυσικών αντικειμένων, ο εγκέφαλος δείχνει να αντιλαμβάνεται και το σύνολο ενός κειμένου σαν ένα είδος φυσικού τοπίου. Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι είναι κάτι αντίστοιχο με τους νοητικούς χάρτες πλοήγησης στο ύπαιθρο ή μέσα σε πολύπλοκα μεγάλα κτίρια. Πολύ συχνά, όταν οι άνθρωποι αναζητούν ένα συγκεκριμένο απόσπασμα κειμένου σε ένα βιβλίο, προσπαθούν να θυμηθούν πού βρίσκεται αυτό μέσα στο βιβλίο. Το ίδιο όπως όταν για να θυμηθούμε την αρχή ενός μονοπατιού στο δάσος φέρνουμε στη μνήμη μας την πηγή που αναβλύζει λίγο πιο κάτω.

Τα βιβλία εμφανίζουν στον αναγνώστη δύο ευδιάκριτες περιοχές -την αριστερή και τη δεξιά σελίδα- και οχτώ γωνίες, ως ορόσημα προσανατολισμού. Μπορεί κανείς να επικεντρώσει σε μια σελίδα χωρίς να χάσει την αίσθηση του υπόλοιπου κειμένου. Μπορεί στο ένα χέρι να νιώσει το πάχος των σελίδων που έχει διαβάσει και στο άλλο των σελίδων που απομένουν. Το γύρισμα των σελίδων είναι σαν μια πατημασιά μετά την άλλη σε ένα μονοπάτι. Αυτά τα χαρακτηριστικά όχι μόνο κάνουν το κείμενο ενός χάρτινου βιβλίου πιο πλοηγήσιμο, αλλά σχηματίζουν παράλληλα και ένα συνεκτικό νοητικό χάρτη του υλικού.

Αντίθετα, ο αναγνώστης ενός ψηφιακού κειμένου θα πρέπει να «κυλίσει» επανειλημμένα προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση ενός μονοκόμματου ρεύματος λέξεων, να χτυπήσει με το δάχτυλό του ένα σύμβολο για να προχωρήσει στην επόμενη σελίδα, ή να χρησιμοποιήσει τη λειτουργία αναζήτησης για να βρει μια συγκεκριμένη φράση, αλλά δύσκολα μπορεί να δει οποιοδήποτε απόσπασμα του κειμένου μέσα στο σύνολο του κειμένου. Αν και οι συσκευές ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων προσπαθούν να προσομοιώσουν τη σελιδοποίηση των χάρτινων, οι εμφανιζόμενες σελίδες είναι εφήμερες. Μόλις διαβαστούν εξαφανίζονται. Αντί να περπατάς το μονοπάτι, παρακολουθείς τα δέντρα και τους βράχους να περνάνε «σε δόσεις», χωρίς να υπάρχει απτό ίχνος του τι προηγήθηκε, ούτε εύκολος τρόπος να δεις τι ακολουθεί.

Απομνημόνευση και γνώση

Πείραμα με μαθητές έδειξε ότι εκείνοι που διάβασαν κείμενο από χάρτινο βιβλίο το κατανόησαν καλύτερα συγκριτικά με εκείνους που το διάβασαν από αρχείο PDF. Σε δύο άλλες μελέτες, όπου εξετάστηκαν η προσοχή και η μνήμη εργασίας των ανθρώπων που διαβάζουν χάρτινο και ψηφιακό βιβλίο, σε σχέση και με την κόπωση που προκαλεί ο χειρισμός των δύο μέσων κατά τη διαδικασία της ανάγνωσης, διαπιστώθηκε ότι η ανάγνωση από το χαρτί δίνει πλεονέκτημα. Άλλες μελέτες διαπίστωσαν ότι όσοι χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά μέσα για την ανάγνωση κειμένων έχουν 10% χειρότερη επίδοση σε διαγωνίσματα που γράφουν επί του περιεχομένου. Μόνο όταν ο διαθέσιμος χρόνος ήταν πολύ μικρός, οι επιδόσεις ήταν ίδιες για τους αναγνώστες χάρτινων και ηλεκτρονικών βιβλίων. Βρετανική μελέτη έδειξε καλύτερη απομνημόνευση των κειμένων που διαβάζονται στο χαρτί σε σχέση με την οθόνη. Οι αναγνώστες χάρτινων βιβλίων έδειξαν στον ίδιο βαθμό να γνωρίζουν και να θυμούνται τις απαντήσεις στις ερωτήσεις, ενώ οι αναγνώστες ψηφιακών βιβλίων περισσότερο τις θυμούνταν παρά τις είχαν κατανοήσει σε βάθος (ώστε να γνωρίζουν την απάντηση χωρίς πολλή σκέψη). Σε έρευνα με γονείς και τα εξάχρονα παιδιά τους, τα μικρά θυμούνταν καλύτερα τις λεπτομέρειες των παραμυθιών που διάβασαν σε χαρτί παρά εκείνων που διάβασαν σε ηλεκτρονικά βιβλία. Μάλιστα, όσο περισσότερα «φρου-φρου» είχε το ηλεκτρονικό βιβλίο (ήχοι, βίντεο, παιχνίδια, αλληλεπιδραστικά κτλ), τόσο πιο πολύ τα παιδιά αποσπούνταν από τη διήγηση.

Το χαρτί «είναι ένα σταθερό σημείο, μια άγκυρα για τη συνείδηση», όπως έγραψε ο Γουίλιαμ Πάουερς στο «Blackberry του Αμλετ: Γιατί το Χαρτί είναι Αιώνιο». Αυτό γίνεται ιδιαίτερα φανερό όταν θέλει κανείς να κατανοήσει κάποιο κείμενο σε βάθος. Ωστόσο, και τα ψηφιακά μέσα έχουν κάποια πλεονεκτήματα, ανυπέρβλητα σε ορισμένες περιπτώσεις. Για τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης, η δυνατότητα ρύθμισης του μεγέθους των γραμμάτων είναι δώρο χωρίς ανάλογο στο χαρτί. Η αναζήτηση πληροφοριών υπό πίεση προθεσμίας, η γρήγορη εύρεση εκατοντάδων υλικών με αναζήτηση λέξεων - κλειδιών, εξισορροπούν με το παραπάνω τα πλεονεκτήματα στην κατανόηση και την απομνημόνευση από την ανάγνωση ενός μόνο βιβλίου κάθε φορά, σε κάποια βιβλιοθήκη. Αρκεί να μη βρίσκεται κανείς διαρκώς υπό πίεση προθεσμίας με δική του ευθύνη, λόγω αμέλειας και οκνηρίας.

Τώρα που είναι γιορτές, αν δεν έχετε χρόνο να κάνετε μια βόλτα στα βιβλιοπωλεία, ψάξτε στο διαδίκτυο για ένα καλό βιβλίο λογοτεχνίας ή ιστορίας και διαβάστε το αναπαυτικά και πιο αποτελεσματικά στην κλασική χάρτινη μορφή του.

Πηγή: «Scientific American»

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΘΡΕΦΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙA

Μακροπρόθεσμα οφέλη φαίνεται πως έχει η συχνή ομιλία των γονιών στα «βλαστάρια» τους όπως επίσης και η σύντομη αλλά συχνή ανάγνωση παραμυθιών, υποστηρίζουν Αμερικανοί επιστήμονες.  Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, στην Καλιφόρνια, αναφέρουν ότι, πέραν της συχνής ομιλίας,  η δεκάλεπτη ανάγνωση μιας ιστοριούλας πριν από τον ύπνο, θα μπορούσε να ενισχύσει τις μαθησιακές ικανότητες των παιδιών, οδηγώντας σε καλύτερους βαθμούς στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο και μακροπρόθεσμα σε μια καλή θέση εργασίας και σε έναν ευτυχισμένο γάμο. Οι ειδικοί  υποστηρίζουν ότι η παρακολούθηση τηλεόρασης δεν προσφέρει κάτι στα μικρά παιδιά, ως προς την καλλιέργεια και την κατανόηση της γλώσσας. Αντίθετα, τα βιβλία χάρη στην πλούσια γλώσσα που περιέχουν φαίνεται να εξάπτουν την φαντασία των παιδιών, ενώ παράλληλα ενεργοποιούν τη μνήμη τους με τρόπο ώστε να είναι σε θέση να ακολουθούν την πλοκή της ιστορίας........

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Λίγα λόγια για τον καρκίνο στα παιδιά

''

Ο καρκίνος στα παιδιά ηλικίας μικρότερης των 14 ετών, ευτυχώς, είναι σπάνια νόσος. Αποτελεί  μόνο το 1%  του συνόλου των καρκίνων στον άνθρωπο, αλλά εξακολουθεί να αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου από νόσο στα παιδιά.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Αμερικάνικης Εταιρείας για τον Καρκίνο (American Cancer Society) το 2014, εκτιμάται ότι περίπου 15.780 νέες περιπτώσεις καρκίνου θα διαγνωσθούν, σε παιδιά μικρότερα των 19 ετών και 1.960 θάνατοι, από καρκίνο, θα συμβούν μεταξύ αυτών  των παιδιών (οι υπολογισμοί βασίζονται σε μελέτες που καλύπτουν το 90% του πληθυσμού των Η.Π.Α).

Η ετήσια επίπτωση  εμφάνισης καρκίνου σε παιδιά και εφήβους είναι 186,6/10⁶ παιδιά μικρότερα των 19 ετών. Περίπου 1 στα 285 παιδιά θα διαγνωσθεί με καρκίνο πριν από την ηλικία των 20 ετών και περίπου 1 στους 530 νεαρούς  ενήλικες, ηλικίας μεταξύ 20 και 39 ετών, θα είναι επιζών από καρκίνο της παιδικής ηλικίας.

Σύμφωνα με την καταγραφή που γίνεται στην Ελλάδα, τα τελευταία   5   χρόνια, ο  αριθμός νέων παιδιών ανά έτος, που διαγιγνώσκονται με καρκίνο και στα  6 ογκολογικά τμήματα της χώρας μας, κυμαίνεται μεταξύ 250 και 280. Παρά την κρίση, που διέρχεται η χώρα μας, ακόμη το επίπεδο της παρεχόμενης φροντίδας  στα παιδιά με καρκίνο είναι υψηλό, χάρη στις υπέρμετρες προσπάθειες, του ιατρονοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού των ογκολογικών τμημάτων και της σημαντικής βοήθειας από εθελοντές και από μη κυβερνητικές οργανώσεις.

Τα 7 στα 10 παιδιά, που διαγιγνώσκονται με καρκίνο στην Ελλάδα, ιώνται.  Για να συνεχίσουμε  τα έως και σήμερα καλά αποτελέσματα στη θεραπεία των παιδιών με καρκίνο, αλλά και για να επιτύχουμε περαιτέρω βελτίωση, είναι απαραίτητο να συνεχισθεί  η  στήριξη  στα ογκολογικά τμήματα της χώρας από τους αρμόδιους κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς.

Επίσης πρέπει να καταστεί δυνατόν, οι παιδίατροι και οι γενικοί γιατροί της πρωτοβάθμιας φροντίδας να εκπαιδεύονται και στα ογκολογικά τμήματα της χώρας, ώστε να είναι ενημερωμένοι και να συμμετέχουν  στην έγκαιρη διάγνωση,  και την παρακολούθηση των νεαρών ασθενών αλλά και των ιαθέντων από καρκίνο.

Βασικό ζητούμενο της αντιμετώπισης των παιδιών με καρκίνο είναι όχι μόνο να θεραπεύονται όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά με καρκίνο αλλά να επιλέγονται και τα πιο κατάλληλα πρωτόκολλα θεραπείας ώστε να μεγιστοποιείται η αποτελεσματικότητα και να μειώνονται οι απώτερες συνέπειες για να εξασφαλίζεται η καλύτερη ποιότητα ζωής στο μέλλον.  

Όλα τα παραπάνω βέβαια αφορούν την αντιμετώπιση του καρκίνου στις αναπτυγμένες χώρες. Στις αναπτυσσόμενες χώρες, πολλές φορές τα παιδιά με καρκίνο πεθαίνουν πριν διαγνωσθούν ή και όταν διαγνωσθούν ακόμη δεν υπάρχει η δυνατότητα να αντιμετωπισθούν. Στην καλύτερη περίπτωση, τα τελευταία χρόνια, με τη βοήθεια της Διεθνούς Εταιρείας Παιδιατρικής Ογκολογίας (S.I.O.P), εφαρμόζονται πρωτόκολλα ειδικά προσαρμοσμένα στις δυνατότητες των χωρών αυτών. Τα πρωτόκολλα αυτά όμως σε κάθε περίπτωση  είναι λιγότερο αποτελεσματικά από τα πρωτόκολλα που εφαρμόζονται στον αναπτυγμένο κόσμο.

Κείμενο της κυρία Μαργαρίτα Μπάκα, Διευθύντρια ΕΣΥ, Ογκολογικό Τμήμα Νοσοκομείου Παίδων «Π&Α Κυριακού».

ΠΗΓΗ 

ΑΓΚΑΛΙΕΣ !!!!

ΕΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ !!!

Τι συμβαίνει όταν κάποιος πολύ γλυκός ζητάει μια αγκαλιά ???
Τελικά μήπως μάθαμε να δίνουμε μεγαλύτερη αξία στην εικόνα και όχι στον άνθρωπο ???

Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου σήμερα και μια μαμά, πρώην πάσχουσα μοιράζεται την εμπειρία της.

«ΔEN ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ»

Κείμενο: Σίσσυ Παπαδάκη
ΠΗΓΗ 

«Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα από την εποχή που η μαμά μου είχε καρκίνο. Και δεν θυμάμαι δυσάρεστα. Όλα ήταν φυσιολογικά. Δεν υπήρχε κάτι κρυφό, κάτι να φοβάμαι. Με τον μπαμπά μου είχαμε πάει και στο νοσοκομείο, αλλά μόνο μια φορά αισθάνθηκα άσχημα, όταν, μπαίνοντας, πάτησα κατά λάθος τον ορό. Τότε, ναι, πανικοβλήθηκα, αλλά μιλήσαμε και ησύχασα».

Ο Σέργιος ετοιμαζόταν να πάει στην πρώτη δημοτικού όταν η μαμά του, η Μαρία Δαμολή, ανακάλυψε πως είχε καρκίνο του μαστού και η αδελφή του η Νίνα ήταν μωρό. Σήμερα εκείνος τελειώνει το λύκειο, εκείνη καλπάζει στην εφηβεία και πια ακούγοντάς μας να ξαναμιλάμε, για χάρη του Τaλκ, για την εποχή που η μαμά τους ήταν άρρωστη γελάνε με το που θυμούνται παιχνίδια με περούκες και την «κυρία Γουργουρού». «Στο μπαλκόνι του Έλενα μαζεύονταν ένα σωρό περιστέρια, στο σπίτι μας επίσης», μου εξηγεί η Μαρία, «ένα πρωί –είχαμε μέρες να ιδωθούμε μια και έπρεπε να είμαι στο νοσοκομείο– μιλώντας με τον γιο μου στο τηλέφωνο του είπα πως αν κοιτάξει στο μπαλκόνι μας θα δει μια περιστέρα που την έχω στείλει να του δώσει αγκαλιές, φιλιά και μηνύματα. Έτρεξε στο μπαλκόνι και, γυρνώντας, φώναξε ενθουσιασμένος: Είναι μια χοντρούλα; Με τη μύτη έτσι; Την είδα, μαμά! Την είδα!»
Την κυρία Γουργουρού δεν τη γνώριζα. Θυμάμαι, όμως, τη Μαρία, ανήμερα Χριστούγεννα, ελάχιστες μέρες μετά τη μαστογραφία που αποκάλυψε το πρόβλημα, μία μέρα μετά την τμηματεκτομή που επέλεξε ο γιατρός για ταχεία βιοψία και λίγο πριν από την πρώτη μαστεκτομή, να μου δηλώνει: Κοίτα, έχω δύο μωρά. Δεν γίνεται να πεθάνω. «Μου κάνει εντύπωση που το είπα αυτό» λέει σήμερα. «Θυμάμαι ότι τότε η πρώτη μου έννοια ήταν πώς να το πω στη μητέρα μου, την αδελφή μου· πάντα σκεφτόμουν πώς να κάνω όποιον με επισκεπτόταν να αισθανθεί καλύτερα. Αυτό είναι στο προφίλ του καρκίνου του μαστού –κρίνοντας από τις πολλές γυναίκες που γνώρισα αργότερα–, δεν έχουν απόλυτη συναίσθηση της αρρώστιας και όταν το έχουν, το κρύβουν».

Δεν φοβόσουν ότι θα πεθάνεις;
Κατά μόνας ήμουν σίγουρη γι’ αυτό, όπως και για το ότι η αρρώστια ήταν η σωματοποίηση μιας επιθυμίας θανάτου. Αλλά αλλιώς να το νιώθεις και αλλιώς να γίνει. Πώς λένε «είμαι πτώμα»… δεν τα λέω πια αυτά. Όμως το χειρότερο ήταν ότι μου φαινόταν μονόδρομος. Δεν μπήκα σε μια πολεμική. Είπα: «Και τα μωρά; Ίσως είναι στη μοίρα τους». Βαριά κατάθλιψη είναι αυτό, όχι αποποίηση ευθύνης. Αργότερα, όμως, κατάλαβα ότι όταν αναλαμβάνεις την ευθύνη του εαυτού σου, τότε μπορείς να αναλάβεις και την ευθύνη άλλων, αλλά όταν έχεις αφήσει τον εαυτό σου να αρρωστήσει δεν έχεις την ευθύνη του εαυτού σου, δεν έχεις συναίσθηση ότι είναι ευθύνη να ζεις. Τι γίνεται τώρα: σε αυτήν την ασθένεια συνειδητοποιείς την αρρώστια μέσα από τις θεραπείες. Διότι φτάνεις στον γιατρό χωρίς να πονάς. Δεν έχεις συμπτώματα, γι’ αυτό είναι τόσο ύπουλη αυτή η αρρώστια και συχνά δεν διαγιγνώσκεται στα αρχικά στάδια. Παρόλο που, όντως, στα αρχικά στάδια θεραπεύεται ο καρκίνος. Δεν είναι πια η επάρατος, το ανίατο· θεραπεύεται, ειδικά του μαστού, 100%.

Τι εννοείς «συνειδητοποιείς στις θεραπείες»;
Η θεραπεία είναι κάτι φρικτό. Καταπίνεις ένα φάρμακο που έχει σκοπό να σκοτώσει καρκινικά κύτταρα. Με τη διαφορά πως δεν έχουμε προχωρήσει τόσο ώστε να σκοτώνει μόνο καρκινικά. Σκοτώνει όλα τα κύτταρα αδιακρίτως – χοντρά το λέω τώρα. Δεν είναι απλό να βάζεις ένα δηλητήριο μέσα σου. Πέφτουν τα λευκά αιμοσφαίρια, αρχίζεις ενέσεις στον μυελό… ασύλληπτοι πόνοι. Αλλά και η χημειοθεραπεία από μόνη της, οι εμετοί, η θολούρα, το ότι δεν μπορείς να αυτοεξυπηρετηθείς… είπα: «Δεν θα επιζήσω από αυτό το πράγμα».

Τι σε έκανε να πας, εκτάκτως, για μαστογραφία; Λίγους μήνες νωρίτερα θήλαζες.
Βίωσα τον θηλασμό πολύ ωραία, μου έδινε ενέργεια, ενδεχομένως ήταν θέμα και χημείας λόγω ορμονών. Μετά… ίσως και η πτώση των ορμονών, η λάντζα που έχει ένα μωρό, το άλλο παιδάκι που θέλει κι αυτό φροντίδα, το ορθοδοντικό ιατρείο μου, πολλά… αισθανόμουν υπερβολικά κουρασμένη. Ούτως ή άλλως είναι πολυπαραγοντική νόσος ο καρκίνος, χρειάζεται να συντρέξουν πολλοί λόγοι μαζί. Μόνο η προδιάθεση, ή το γονίδιο, ή η κόπωση, ή η κατάθλιψη δεν φτάνει. Επίσης στον καρκίνο δεν είναι τυχαία η εντόπιση, δηλαδή δεν είναι τυχαίο πως μια τον εμφανίζει στον μαστό, άλλος στο στομάχι, άλλος στον εγκέφαλο.

Αυτό είναι δικό σου συμπέρασμα;
Όχι. Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία. Μάλιστα γίνεται διαχωρισμός αριστερού και δεξιού μαστού. Υπάρχει η θεωρία πως στον δεξιό εκφράζει πρόβλημα στη συζυγική σχέση και στον αριστερό στη σχέση με παιδί ή πρόβλημα στη σχέση σου, ως παιδί, με έναν γονιό.

Στα παιδιά πώς εξήγησες ότι θα περνούσαν τις γιορτές χωρίς εσένα;
Είπα στον Σέργιο –και η Νίνα ήταν μπροστά, στην αγκαλιά μου– ότι θα κάνω μια εγχείρηση και θα λείψω λίγες μέρες. «Θα πεθάνεις από αυτό;» ρώτησε και είπα: «Όχι». Το είπα όπως έπρεπε, αλλά είχα αμφιβολία. «Πού το ξέρεις;» επέμεινε. Απάντησα αυθόρμητα: «Δεν πεθαίνει όποιος θέλει να ζήσει». Τη σκέφτηκα πολύ αυτήν την απάντηση. Αυτό που είπα στα παιδιά μου –και ο τρόπος που μου μίλησε η ογκολόγος μου, η κ. Εφραιμίδου– με στήριξε. Πρέπει να βρεις έναν λόγο να ζήσεις. Έναν που να μην αφορά σε άλλους, γιατί δεν υπάρχει πιο εύθραυστος λόγος από το «για τα παιδιά μου». Ξέρεις, πολλές γυναίκες με το που φεύγουν τα παιδιά αρρωσταίνουν ξανά ή για πρώτη φορά. Είναι κίνητρο τα παιδιά· πολλοί λένε «ό,τι κάνω το κάνω γι’ αυτά», αλλά τι γίνεται όταν φεύγουν; Φεύγει το κίνητρο; Ή δεν τα αφήνεις να φύγουν ποτέ; Δεν ήθελα να γίνω τέτοια μαμά.

Ανησυχούσες για την αντίδρασή τους;
Όχι τόσο για τον μεγάλο, με τον οποίο μπορούσαμε να μιλήσουμε. Για τη μικρή όμως που ήταν σε προλεκτικό στάδιο… Και αυτός ήταν ο πρώτος μικρός αποχωρισμός μας. Δεν είχαμε, ως τότε, μείνει χώρια ούτε μέρα. Και μετά ήταν οι καταστάσεις στο σπίτι, το επόμενο διάστημα. Το γεγονός ότι ήμουν στο κρεβάτι φοβάμαι πως την επηρέασε. Θυμάμαι ένα βράδυ που βογκούσα, άκουσα το μωρό να κάνει κάτι σαν βογκητό. Μου ήρθε κεραμίδα. Το έκοψα το βογκητό. Και δεν ήταν μόνο οι μέρες στο νοσοκομείο ή οι ώρες στο κρεβάτι. Ακόμα και τα πιο απλά πράγματα, όπως το να πάρεις το παιδί αγκαλιά, ήταν πρόβλημα. Δεν έπρεπε να αισθανθεί ότι εκείνο με έκανε να πονάω. Έπρεπε να εξηγήσω πως είχα κάνει μια επέμβαση, ήταν ευαίσθητη η περιοχή…

Και διάφορες εξωτερικές αλλαγές που σίγουρα δεν πέρναγαν απαρατήρητες, τα μαλλιά π.χ.
Τα μαλλιά ήταν μεγάλο σοκ· για όλες τις γυναίκες είναι. Αλλά με είδαν και χωρίς περούκα. Έφτασε και καλοκαίρι, έσκαγα. Όταν είπα στη Νίνα, που είχε φτάσει δύο ετών και είχε ελάχιστα μαλλάκια, πως τα δικά μου θα ξαναβγούν, εκείνη με ρώτησε μόνο: «Τα δικά μου πότε θα βγουν;» Δεν τους έκρυψα τίποτα. Μήπως δεν θα φαινόταν το φούσκωμα από την κορτιζόνη, το χάσμα στο ντεκολτέ; Όλα τα είπα.

Και τη λέξη «καρκίνος»;
Από την πρώτη στιγμή. Υπάρχει ένας κραδασμός από αυτήν την ιστορία σε όλο το οικογενειακό περιβάλλον, δεν ξέρεις πώς θα φερθούν οι άλλοι. Την είπα για να την αποφορτίσω, για να μην ακούνε τα παιδιά ψιθύρους. Γιατί όταν ακούνε μισόλογα και ψιθύρους βάζουν στο μυαλό τους πολύ χειρότερα πράγματα. Ούσα παιδί γονιού που αρρώστησε και η αρρώστια αυτή κρατήθηκε μυστική, ξέρω πως αυτό το μυστικό με είχε στοιχειώσει. Το παιδί δεν ξέρει, κάνει ερωτήσεις, θέλει απαντήσεις. Έπρεπε να προλάβω και τα λόγια των άλλων. Δεν ξέρεις τι βλακείες μπορεί να πει κανείς. Ένας π.χ. είπε στο παιδί πως τις αρρώστιες τις «στέλνει ο Θεός για συγκεκριμένους λόγους». Ο μόνος τρόπος να προστατεύσεις τα παιδιά σου είναι να τους μιλάς εσύ. Γιατί το παιδί σκέφτεται π.χ.: «Νοσοκομείο, τι σου κάνουν εκεί;» Είναι σημαντικό να πεις «πάω, μου δίνουν ένα χαπάκι, μου κάνουν μια ένεση, προκαλεί αυτά τα συμπτώματα και μετά περνάνε». Στο ακτινολογικό είχα πάρει τον Σέργιο μαζί μου πολλές φορές, του έδειξα το μηχάνημα, πώς ξαπλώνω, να μη φαντάζεται τέρατα. Φαντάζονται. Και δεν ξέρεις τι φαντάζονται. «Αυτό που θυμάμαι από το ακτινολογικό», μπαίνει εκείνη την ώρα ο Σέργιος, «είναι πως οι γιατροί με κέρναγαν τυρόπιτες». «Είναι και μια μεγάλη κρίση στην οικογένεια ο καρκίνος», λέει η Μαρία, «το βασικό είναι πώς δεν θα γίνει αυτή η κρίση τραύμα».

Δείτε ποια είναι η κατάλληλη τιμωρία για κάθε ηλικία!

---

Πριν θέσετε του κανόνες πειθαρχίας στο παιδί σας, θα πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν σας και την ηλικία του. Εννοείται πως δεν φερόμαστε το ίδιο σε ένα μωρό με ένα νήπιο. Η Ruth Peters παιδαγωγός και συγγραφέας του βιβλίου It’s Never Too Soon to Discipline μας δίνει τους σωστούς κανόνες πειθαρχία σε κάθε ηλικία

1 έτους  
Στην ηλικία αυτή τα μωρά είναι περίεργα, δραστήρια κάποιες φορές υπερδραστήρια και βασική τους δουλειά είναι να εξερευνούν το περιβάλλον . 
Τι κάνουν
Αρχίζουν να μιλάνε και προσπαθούν να βάλουν σειρά στις λέξεις.
Ακόμη κι αν δεν ξέρουν τι σημαίνει «όχι» το χρησιμοποιούν συνεχώς.
Τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν πως λειτουργούν τα πράγματα γύρω τους.
Και ότι το βάζο θα σπάσει αν το κλοτσήσουν.

Οι καλύτερες στρατηγικές 
Ένας σταθερός τόνος στη φωνή και μια σοβαρή έκφραση στο πρόσωπό σας αρκεί για να τα «συμμορφώσει» μια που στην ηλικία αυτήν δεν κατανοούν ακριβώς την έννοια της τιμωρίας.
Μην αντιδράτε υπερβολικά και με φωνές, γιατί το μόνο που θα καταφέρετε είναι να τα τρομάξετε. Επειδή στην ηλικία αυτή δεν θυμούνται τι έκαναν πριν από δύο ώρες θα πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή και να είστε έτοιμες για επανάληψη της σκανταλιάς τους.
Κάντε focus στην πρόβλεψη. Για να μην χρειαστεί να βγείτε εκτός εαυτού εξαφανίστε από το οπτικό τους πεδίο οποιοδήποτε εύθραυστο αντικείμενο.
Χρησιμοποιήστε την τακτική του αντιπερισπασμού. Αν δηλαδή το μωρό σας επιμένει να τραβάει το τραπεζομάντιλο, για να δει πως σπάνε τα πιάτα στρέψτε την προσοχή του σε κάτι άλλο λιγότερο επικίνδυνο.
2 ετών Η ζωή στην ηλικία αυτή θυμίζει συναισθηματικά τρενάκι του λούνα παρκ. Τώρα αρχίζει να κατανοεί τα συναισθήματά του και να πειραματίζεται με αυτά σε σχέση με τους άλλους.
Τι κάνουν 
Τσεκάρουν αντιδράσεις. Τι θα συμβεί αν αρνηθώ να φορέσω τα παπούτσια μου; Είναι λίγο μπερδεμένα σε σχέση με τις δυνάμεις τους. Άλλοτε τις υπερεκτιμούν άλλοτε τις υποτιμούν και εκνευρίζονται. Ανακαλύπτουν πως δεν μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και πάλι εκνευρίζονται.

Οι καλύτερες στρατηγικές 
Προσπαθήστε να του δώσετε να καταλάβει ότι δεν είναι εκείνος ο αρχηγός.
Βάλτε όρια χωρίς πισωγυρίσματα. 
Δώστε του απλές επιλογές και μην υπερεκτιμάτε αυτά που μπορεί να κάνει. Το βασικό είναι να του δώσετε την ευκαιρία να συνεργαστεί μαζί σας.Επίσης πρέπει να κατανοήσετε πως ότι κάνει το κάνει για να σας τεστάρει.
Βοηθήστε το να αρχίσει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Αν αρχίσει να χτυπάει, μάθετέ το πώς η πράξη αυτή πονάει.

3 ετών
Είναι η ηλικία που αρχίζουν να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους. Τώρα πρόκληση γι’ αυτό είναι να προσπαθεί να ελέγχει τα συναισθήματα του 

Τι κάνουν 
Έχουν άποψη για πολλά. Αρνούνται να κάνουν μπάνιο, να φορέσουν παπούτσια, να ντυθούν ή να φάνε κάποιο φαγητό.
Αρχίζουν να κατανοούν τι είναι αιτία και τι αποτέλεσμα. Κάνουν μια ζημιά και περιμένουν την τιμωρία Τα νεύρα ακόμη είναι συχνά, αλλά πιο σύντομα.
Τώρα αρχίζουν να διαχειρίζονται κάπως τον θυμό τους.

Οι καλύτερες στρατηγικές.
Να τους δίνετε δικαιοδοσία και να τους βάζετε καθήκοντα.Εξηγήστε τους με απλά λόγια τι περιμένετε από αυτά.
Αρχίστε το μάθημα της καλής συμπεριφοράς. Παίξτε μαζί τους κάποια παιχνίδια ρουτίνας. Για παράδειγμα βάλτε ένα τραγούδι και ζητήστε του να τελειώσει τη συγκεκριμένη δουλειά μόλις τελειώσει το τραγούδι. Και φυσικά επαναλάβετε την συγκεκριμένη διαδικασία
Μην έχετε μεγάλες προσδοκίες. Ένα τρίχρονο δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς την έννοια του χρόνου

4 ετών  
Μαθαίνει να αποδέχεται κανόνες. Μιμείται τη συμπεριφορά των σημαντικών ενηλίκων. Μπορεί να αναλάβει απλές ευθύνες και μπορεί τις περισσότερες φορές να κάνει κάτι εκ περιτροπής. Λατρεύει να χρησιμοποιεί τη λέξη «όχι»

Τι κάνουν
Ενδιαφέρονται πολύ για τα παιχνίδια και τις δραστηριότητες. Εξαιτίας αυτού σταματούν να σας προσέχουν και να σας ακούν.
Επιδεικνύουν μια τεράστια επιμονή, μια που τώρα είναι περισσότερο ικανά να σκεφτούν αυτό που θέλουν και να το υπερασπιστούν με σθένος.
Καμιά φορά λένε ψέματα, όχι από πρόθεση, αλλά επειδή έχουν μια περίεργη αίσθηση της αλήθειας. Και δεν καταλαβαίνουν ότι το να λες ψέματα είναι κακό.
Οι καλύτερες στρατηγικές
Αποφύγετε την επίδειξη δύναμης και υιοθετήστε μια στρατηγική ευγένειας
Δώστε του τον χρόνο που χρειάζεται. Αν ας πούμε περνάει καλά με τους φίλους του μην τον παίρνετε βιαστικά. Αγνοήστε τις υστερίες του.
Παραμείνετε ψύχραιμες και με χαμηλή φωνή θέστε και πάλι τους κανόνες σας. Μην επικεντρώνεστε ποτέ στις στριγκλιές του γιατί τότε θα γίνουν πιο δυνατές.
Χειριστείτε ήρεμα τα ψέματα του.
Μην δείχνετε στους άλλους ότι ντρέπεστε γι’ αυτά. Και ποτέ μην του πείτε ότι ντρέπεστε για το ίδιο.

5 ετών
Η κοινωνικότητα τους αρχίζει να αναπτύσσεται. Πρόκληση γι’ αυτά τώρα είναι να ισορροπήσουν τις δικές τους ανάγκες με αυτές των γύρω τους.


Τι κάνουν 
Γενικά αρνούνται να κάνουν μπάνιο, να τηρήσουν οποιοδήποτε πρόγραμμα,  χρησιμοποιούν απρεπές λεξιλόγιο, αρνούνται να έρθουν μαζί σας στα μαγαζιά και όταν έρθουν αρνούνται να μείνουν.
Οι καλύτερες στρατηγικές 
Τηρείτε ευλαβικά τις όποιες συνέπειες, παρά τις αντιδράσεις που θα αντιμετωπίσετε. Αν υποχωρήσετε από τις θέσεις σας, το παιδί θα καταλάβει πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπορεί να σας ξεφύγει. Αν όμως γνωρίζουν ακριβώς τι περιμένετε από αυτά και τι συνέπειες θα έχουν αν δεν το κάνουν, μπορούν να προβλέψουν το αποτέλεσμα των επιλογών τους. Και αυτό τους δίνει ένα αίσθημα ελέγχου. Αποφύγετε λοιπόν τον πειρασμό να κάνετε τα στραβά μάτια έστω και για μία φορά.
Ίσως χρειαστεί να πείτε κάτι 50 φορές μέχρι να μάθει το παιδί σας να υπακούει. Αξίζει όμως τον κόπο αυτού του είδους η επανάληψη


Πηγή: www.imommy.gr

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΦΩΤΟΤΥΠΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ